پشت منو تیزی اینا زن و شوهرن
تو این غافله حرومی ها بام همسفرن
که پشت هر لبخندشون کمینه
یه گرگه شرمندم دنیا اینه
دس میدن و دلا پره از زخم و کینه
خاکی باشی می شاشن روت فک می کنن زمینه
نزنی اونا میزنن ضربات سنگینه
قدم بزاری یا برداری زیر پات مینه
شک به تنها چیزی که دارم اعتماده
نظرات شما عزیزان: